Einde seizoen…

Regeren is vooruit zien (hoor je dat, Mark Rutte…). Tijd voor menigeen (de serieuzeren onder ons) om zich al te oriënteren welke nieuwe fiets voor volgend seizoen aan te schaffen. Ook komen er nu met regelmaat advertenties (en zelfs veilingen – Jumbo) voorbij van door profteams gebruikte (of soms ongebruikte) fietsen voorbij. Voor sommigen kennelijk altijd verleidelijk en heroïsch (!?) om zo’n ex-proffiets te berijden/bezitten. Of althans het naamstickertje op die fiets.

Maar, vergeet niet dat …

• profs nogal eens vallen;
• die spieren van profs zijn flink uit de k(l)uiten gewassen, en derhalve krijgen die fietsen ongenadig op hun fl…. donder door het jaar heen;
• en worden daarbij en daarmee allerminst zachtzinnig behandeld;
• Als gezegd is het vaak meer dat naamstickertje, wat die fiets (misschien) zo heroïsch maakt;
• ze (die wedstrijdfietsen) van het reizen net zoveel of meer lijden als van het “echte” gebruiken. De (wedstrijd)fietsen van de teams staan doorgaans opgeslagen in de diverse Service Course Stores. Thuis trainen de renners vaak op een exemplaar met bijvoorbeeld draadbandjes zodat ze de sores (als die er al zou zijn) niet hebben;
• ze ook vaak (en langdurig) in slecht weer worden bereden;
• een prof lang niet altijd (er zijn uitzonderingen) een “gevoel” heeft bij zijn “gereedschap”. En er dus ook niet altijd “als een goed huisvader” mee om gaat;
• ze doorgaans meer en anders worden gebruikt dan door een doorsnee liefhebber. Na zo’n druk jaar zijn ze vaak op;
• Ronduit afgeschreven zeg maar;
• ook de (amper daadwerkelijk gebruikte) reservefietsen worden niet ontzien. In/uit de vrachtwagen, op/af van het rek van de ploegleiderswagen, in/uit het vliegtuig waar bagagemedewerkers ermee omgaan alsof het onverwoestbare Samsonite vakantiekoffers zijn.
• Dagenlang -overdag- op het dak geparkeerd staan van een ploegleiderswagen is voor een fiets ook niet altijd een pretje. Als voorbeeldje, de lagerschalen van het balhoofdstel krijgen nogal ongenadig op hun donder met al dat gedokker op ’s Heren wegen. Takken, scherpe bochten, overhangende rotsen…. zo’n reservefiets komt het allemaal tegen;
• Zelf houdt je -hoop ik- er met je eigen dure fiets (of het meervoud ervan) op het autodak toch een aangepaste rijstijl op na. Ploegleiders doen dat pertinent niet, die hebben slechts één doel, die kopgroep en/of dat peloton volgen. Welke doorgaans op de fiets makkelijker door de bocht gaan dan die ploegleiderswagen. Met alle gevolgen.

In de hoop u ontmoedigd te hebben om zo’n ouwe meuk team-fiets te kopen, veel succes met de aanschaf van een (andere, wel nieuwe) fiets… 😊