Op verzoek (maar ik deed het vrijwillig en graag) op die kiek bij Rogier Trommelen. Zoals u kunt lezen (in ’t Engels) kom ik daar vaker. Ik had al een “project” gereserveerd, en eentje extra meegenomen. Waarmee de verkoper zeer ingenomen mee is. Het is immers zijn lievelingsmerk. Met ook roots in Dongen, alhoewel de wieg van het merk in Amsterdam stond. In Dongen was de zaak gevestigd op een steenworp van de bieb waar Roog Bikes een tijdlang tijdelijk gevestigd was. En ook niet ver van Rogiers ouderlijk huis. Ik verbaasde me dat hij deze Jabo (want daar hebben we het over) wilde verkopen, omdat hij er wat mee heeft. Maar er staan al een stuk of drie à vier stuks in de “vitrine” en hij komt er niet aan toe. Vorig jaar heeft hij zijn lievelings Jabo geheel gerestaureerd en in de nok van de zaak gehangen. Een waar uithangbord.
Voor mij word de Jabo een stopklus. Eentje om veel plezier aan te gaan beleven. Ik heb al allerlei plannen voor de fiets in mijn hoofd. Maar dat zien jullie lezertjes t.z.t. van zelluf. ja, de Raleigh Equipe waarvoor ik eigenlijk kwam, is een regulier project. Maar als altijd, ook om plezier aan te beleven. Want soms vind ik het niet eens zo erg dat ze onverkocht langer blijven dan voorzien. Maar volgende weekend gaat er toch weer eens eentje verhuizen, na een poos op marktplaats.nl te hebben rondgehangen. Komt weer goed terecht. Afgelopen week verhuisde een andere sporfiets binnen de familie, als woon-werk verkeer, meer specifiek station-werk verkeer. Soms noemt men dat een stationsfiets.
haagse hangoren 